پایه دندان ایمپلنت: ایمپلنت‌های دندانی مزایای مختلفی را برای افرادی که به دنبال جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته هستند، ارائه می‌دهد. با این حال، برای درک واقعی اینکه چرا ایمپلنت دندان استاندارد طلایی گزینه‌های جایگزینی دندان است، باید نگاه دقیق‌تری به هر قسمت از ایمپلنت دندان بیندازیم. نگاهی عمیق به هر جزء و درک نحوه عملکرد آن به شما کمک می‌کند تا بیشتر از ایمپلنت‌های دندانی مراقبت کنید. در ساده ترین مفهوم، ایمپلنت‌های دندانی از سه قسمت اصلی تشکیل شده‌اند: فیکسچر، اباتمنت و پروتز دندان.
برای مطالعه کامل ایمپلنت دندان کلیک کنید.
همه ما خواهان لبخندی زیبا هستیم، به همین دلیل است که ایمپلنت‌های دندانی به یکی از محبوب ترین گزینه‌ها برای کسانی که به دنبال جایگزینی دندان‌های از دست رفته هستند تبدیل شده است.
نگاهی کلی به اجزای تشکیل دهنده ایمپلنت دندان
- ایمپلنت دندانی یک پروتز دندانی است که عملکرد و ظاهری مشابه دندان‌های طبیعی دارد.
- ایمپلنت‌های دندانی جایگزین ریشه دندان از دست رفته با استفاده از یک پایه فلزی می‌شوند.
- ایمپلنت‌های دندانی یک سیستم سه تکه هستند که از پایه ایمپلنت، اباتمنت و پروتز دندان تشکیل شده است.
- پست ایمپلنت یا پایه دندان ایمپلنت یک پیچ مصنوعی است که در استخوان فک تعبیه شده است. معمولا از تیتانیوم یا زیرکونیا ساخته میشود.
- اباتمنت ایمپلنت و پروتز دندان را به هم متصل می‌کند.
- پروتز دندان همان دندان مصنوعی است که می‌تواند تاج، بریج یا دندان مصنوعی باشد.
- کاشت ایمپلنت دندان نیاز به جراحی دهان و دوره نقاهت طولانی دارد. به همین دلیل، مدت درمان در مقایسه با سایر گزینه‌های جایگزینی دندان به طور قابل توجهی طولانی تر است.
ایمپلنت دندان چیست و چگونه کار می‌کند؟
ایمپلنت دندانی یک پروتز دندانی است که عملکرد و ظاهری مشابه دندان‌های طبیعی دارد. با توجه به استاندارد طلایی جایگزینی دندان، ایمپلنت‌های دندانی با استخوان فک ترکیب می‌شوند تا از دندان‌های مصنوعی حمایت کنند.
یک روش جراحی برای قرار دادن دستگاه دندانی در استخوان فک انجام میشود. ایمپلنت‌های دندانی با جایگزین کردن ریشه دندان از دست رفته با یک پایه تیتانیومی کار میکنند. این فیکسچر ایمن در استخوان فک شما قرارمی‌گیرد و به نگه داشتن دندان‌های جایگزین کمک می‌کند، درست مانند ریشه‌ها که دندان‌های طبیعی را نگه می دارند. پس از قرار دادن این وسیله ایمن، یک تاج مصنوعی وصل میشود. ظاهر و عملکرد تاج مانند دندان‌های طبیعی است.
فرآیند کاشت ایمپلنت دندان زمان بر است. معمولاً سه تا شش ماه طول می کشد تا پست ایمپلنت به طور کامل با استخوان فک ادغام شود. این پست‌ها به عنوان تکیه‌گاه برای وسایل دندانپزشکی سفارشی مانند روکش‌های تکی، بریج‌های دندانی یا پروتزها عمل میکنند.
اجزای ایمپلنت دندان
ایمپلنت‌های دندانی معمولی به صورت یک سیستم سه تکه طراحی شده‌اند. هر جزء ایمپلنت عملکرد مهمی دارد و جایگزینی ایمن و طبیعی را ایجاد می‌کند. اجزای ایمپلنت به شرح زیر است:
- پست ایمپلنت: پست ایمپلنت یا پایه دندان ایمپلنت یک وسیله پیچی شکل است که در استخوان فک قرارمی‌گیرد.
- اباتمنت: این اباتمنت به پست ایمپلنت متصل میشود و مانند اکستنشن آن عمل می‌کند. اباتمنت جایی است که پروتز دندان متصل میشود.
- پروتز دندان: این جز می‌تواند تاج، پل دندانی یا پروتز باشد که به بازیابی ظاهر و عملکرد دندان‌ها کمک می‌کند.
پست یا پایه دندان ایمپلنت چیست؟
پایه دندان ایمپلنت جزء اصلی ایمپلنت دندان است. همچنین به عنوان پیچ ایمپلنت نیز شناخته میشود، زیرا برای جلوگیری از حرکت، مستقیماً به استخوان فک پیچ میشود و به ایمپلنت‌ها اجازه می‌دهد تا در برابر جویدن معمولی مقاومت کنند.
پایه دندان ایمپلنت معمولا از تیتانیوم پزشکی ساخته می‌شوند، فلزی که به خوبی توسط بدن تحمل خواهد شد. تیتانیوم همچنین قوی و سبک است و ماندگاری طولانی مدت در دهان دارد و آن را به یک ماده ایده آل برای ایمپلنت تبدیل می‌کند.
جدا از تیتانیوم، پایه دندان ایمپلنت همچنین می‌تواند از زیرکونیا، یک ماده زیست سازگار سرامیکی ساخته شود. پایه دندان ایمپلنت زیرکونیا اغلب در بیماران با تحلیل استخوان و کیفیت یا تراکم استخوان ضعیف استفاده میشود. مقاومت برشی بالاتری دارد و بهتر از تیتانیوم می‌تواند با دماهای شدید مقابله کند.
پایه دندان ایمپلنت به استخوان فک وارد میشود، جایی که با گذشت زمان از طریق فرآیندی به نام osseointegration با استخوان ترکیب میشود. هنگامی که ترکیب شد، به عنوان ریشه دندان مصنوعی عمل می‌کند که ایمپلنت را به استخوان فک متصل و یک ایمپلنت کارآمد ایجاد خواهد کرد که شبیه دندان‌های طبیعی است.
اباتمنت چیست؟
اباتمنت ایمپلنت یک قطعه اتصال دهنده است که بین پایه دندان ایمپلنت و پروتزهای دندانی قرارمی‌گیرد. این قطعه اتصال دهنده نقش اساسی در ترمیم‌های تحت حمایت ایمپلنت ایفا می‌کند و اتصال ایمن بین ایمپلنت و تاج ایجاد می‌کند.
مواد اباتمنت را می‌توان از مواد مختلفی تهیه کرد که شامل فلزات گرانبها، مانند طلا یا پالادیوم یا فلزات غیر گرانبها، مانند آلیاژ تیتانیوم است. طرح‌های تکیه گاه متفاوت است. به عنوان مثال، اباتمنت مورد استفاده برای روکش‌های دندانی معمولاً شبیه یک پیچ است. از طرف دیگر، اباتمنت‌های مورد استفاده برای دندان مصنوعی دارای ضمیمه‌هایی هستند که دندان‌های مصنوعی را در جای خود محکم میکنند.
بسته به عوامل بالینی مانند بیومکانیک و زیبایی شناسی، دندانپزشک شما می‌تواند مواد اباتمنت و طرح مناسب را برای ایمپلنت توصیه کند.
پروتز دندان چیست؟
ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند طیف وسیعی از گزینه‌های ترمیمی از جمله بریج، دندان مصنوعی و تاج را پشتیبانی کنند.
تاج دندان
برای جایگزینی یک دندان، می‌توان تاج دندان را با اباتمنت به پایه دندان ایمپلنت متصل کرد. روکش به صورت سفارشی از پرسلن یا مواد دیگر ساخته شده است تا با دندان‌های اطراف مطابقت داشته باشد و عملکرد کامل را بازیابی کند.
پل یا بریج
بریج دندان یک پروتز ثابت است که برای جایگزینی یک یا چند دندان پشت سر هم طراحی شده است. آن ها از روکش هایی ساخته شده‌اند که به اباتمنت ایمپلنت و پانتیک‌ها متصل شده و جایگزین سایر دندان‌های از دست رفته میشود.
دندان مصنوعی
برای بیمارانی که بیشتر یا تمام دندان‌هایشان را در قوس از دست داده‌اند، ممکن است یک پروتز یا اوردنچر با ایمپلنت برای بهبود ثبات و راحتی توصیه شود. این نوع ترمیم از اتصالات خاصی استفاده می‌کند که به آن اجازه می‌دهد روی 4-6 پایه ایمپلنت بچسبد و پروتز را در موقعیت خود محکم کند. بسته به تعداد دندان هایی که باید جایگزین شوند، بیماران ممکن است به دندان مصنوعی پارسیل یا کامل نیاز داشته باشند.
ایمپلنت‌های دندانی چگونه قرار می گیرند؟
سه نوع مختلف ایمپلنت دندانی وجود دارد که هر یک از آنها در نواحی مختلفی از استخوان فک قرار می‌گیرند. صرف نظر از نوع، همه آنها از یک فرآیند ایمپلنت دندان پیروی میکنند.
- ایمپلنت‌های اندوستال: این ایمپلنت‌ها مستقیماً در استخوان فک قرار می گیرند که رایج‌ترین نوع ایمپلنت‌های دندانی مورد استفاده هستند.
- ایمپلنت‌های ساب پریوستئال: این ایمپلنت‌ها در بالای استخوان فک قرار می گیرند.
- ایمپلنت‌های زیگوماتیک: این ایمپلنت‌ها در استخوان گونه قرار می گیرند که یک جایگزین برای بیمارانی است که تراکم استخوان کافی در فک بالا ندارند.
قرار دادن پایه دندان ایمپلنت از طریق یک جراحی جزئی و معمولاً با کمک بی حسی موضعی انجام میشود. در طی جراحی ایمپلنت دندان، بافت لثه برش داده میشود تا استخوان زیر آن نمایان شود. سپس از مته دندانپزشکی برای ایجاد سوراخ در استخوان فک استفاده میشود. در نهایت پایه دندان ایمپلنت یا پیچ تیتانیوم در آن سوراخ تعبیه میشود.
پس از کاشت، ایمپلنت باید یک فرآیند بهبودی و دوره یکپارچه سازی را طی کند که 3 تا 6 ماه طول می کشد تا برای اباتمنت و چسباندن ترمیم پروتز آماده شود. این دوره انتظار بسیار مهم است، زیرا به لثه‌ها و استخوان اطراف اجازه می‌دهد تا به درستی ترمیم شوند و ایمپلنت قبل از قرار گرفتن در معرض نیروهای گاز گرفتن با استخوان ترکیب شود.
هنگامی که بهبودی کامل شد، دندانپزشک یک اباتمنت و یک ترمیم پروتز مانند تاج یا بریج را بر روی پایه دندان ایمپلنت قرار می‌دهد تا عملکرد کامل را بازیابی کند.
انواع روش کاشت ایمپلنت با توجه به قطعات
در ادامه به انواع روش‌های کاشت ایمپلنت متناسب با ظاهر و قطعات ایمپلنت دندان می‌پردازیم:
ایمپلنت دو تکه در برابر ایمپلنت یک تکه
اگرچه در حال حاضر معمول است که پایه دندان ایمپلنت و تکیه گاه در طول ساخت به صورت یک تکه با هم قرار گیرند، ایمپلنت‌های «دو تکه» قدمت بیشتری دارند. در ایمپلنت دو تکه پایه دندان ایمپلنت قرار داده میشود، اما چندین ماه زمان لازم است که در استخوان ادغام و اباتمنت متصل شود شود.
این روش به دندانپزشک امکان انعطاف پذیری بیشتری برای بررسی استخوان کافی و در دسترس می‌دهد تا زاویه ایمپلنت را به درستی تعیین کند اما در ایمپلنت یک تکه، این امکان وجود ندارد و بعد از قرار رگفتن پایه دندان ایمپلنت پروتز فوری قرار می‌گیرد.
در حالی که ایمپلنت تک تکه استحکام بیشتری را ارائه می‌کند، در روشی ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر نصب میشود و می‌توان آن را در فضایی باریک قرار داد؛ اما بسیاری از دندانپزشکان هنوز طراحی دو تکه را انتخاب میکنند زیرا در آن جهت‌گیری زاویه ایمپلنت بهتر است.
با این حال، هر طرحی جایگاه خود را دارد و اینکه کدام یک برای شما بهترین است به شرایط منحصر به فرد شما بستگی خواهد داشت.
ایمپلنت‌ها دارای چندین مزیت نسبت به پروتزهای و دندان‌های مصنوعی متحرک هستند. ایمپلنت:
- طبیعی تر و راحت تر هستند
- درصد موفقیت بالاتری دارند
- بهبود عملکرد جویدن را در پی دارد
- منجر به کاهش خطر ایجاد حفره در دندان‌های مجاور میشود
- منجر به نگهداری بهتر استخوان در محل دندان از دست رفته میشود
- باعث کاهش حساسیت در دندان‌های مجاور میشود
- لازم نیست هر شب بیرون آورده و تمیز شود
با این حال، ایمپلنت دندان برای همه مناسب نیست. ایمپلنت باید با استخوان فک پیوند داشته باشند، بنابراین استخوان‌های فرد قبل از انجام جراحی ایمپلنت باید سالم باشند.
کاشت مینی ایمپلنت دندان
ایمپلنت‌های دندانی معمولی دارای قطر 3 میلی متر یا بیشتر هستند در حالی که ایمپلنت‌های دندانی مینی قطری کمتر از 3 میلی متر دارند. ایمپلنت‌های مینی دندان معمولاً در شرایطی استفاده می‌شوند که فضای کافی برای ایمپلنت با اندازه معمولی وجود ندارد، بنابراین می‌توانند برای جایگزینی دندان‌هایکوچک جلویی مناسب باشند. آنها همچنین معمولا برای حمایت از دندان مصنوعی استفاده می‌شوند. کاهش اندازه پایه دندان ایمپلنت به این معنی است که سطح کمتری برای اتصال به استخوان فک شما وجود دارد، بنابراین استفاده از این ایمپلنت‌ها فقط در شرایط خاص مناسب است.
ایمپلنت فوری در مقابل ایمپلنت‌های دندانی معمولی
با ایمپلنت‌های فوری دندانی در مدت زمان بسیار کوتاهی پس از اتمام جراحی، یک دندان جدید یا مجموعه ای از دندان‌ها دریافت خواهید کرد. اما درست مانند ایمپلنت‌های مینی دندان، ایمپلنت فوری فقط در موارد خاصی مناسب است. ایمپلنت‌های دندانی معمولی باید به حال خود رها شوند تا بهبود یابند و با استخوان فک ادغام شوند و ایمپلنت‌های دندانی فوری نیز از این قاعده مستثنی نیستند. دندان‌های ایمپلنت شده که بلافاصله پس از جراحی کاشته می‌شوند، موقتی هستند و به‌طور ویژه طراحی شده‌اند تا فشار زیادی بر ایمپلنت‌های دندان وارد نمی‌شود و در حین بهبودی حرکت نکنند. هنگامی که ایمپلنت‌ها به طور کامل با استخوان فک یکپارچه شدند، دندان‌های موقت شما با دندان‌های دائمی جایگزین می‌شوند که ظاهر و احساس بهتری خواهند داشت.
روش کاشت دندان All On Four
این روش می‌تواند یک تکنیک عالی برای محکم کردن پروتزهای لق، به ویژه پروتزهای تحتانی باشد. همانطور که از نام آن پیداست، شما فقط به چهار ایمپلنت دندان برای پشتیبانی از یک پل پایینی کامل نیاز دارید. ایمپلنت‌های دندانی در جلوی دهان قرار می‌گیرند، جایی که استخوان ضخیم‌تر و قوی‌تر است، بنابراین این درمان برای افرادی که ممکن است استخوان کافی برای ایمپلنت‌های دندان نداشته باشند مناسب است. این تکنیک ایمپلنت‌های دندانی درمان را بسیار مقرون به صرفه می‌کند، اما این تکنیک بسیار تخصصی است، بنابراین مهم است که مطمئن شوید دندانپزشک متخصص و با تجربه لازم برای موفقیت کامل این روش انتخاب می‌کنید.
چه افرادی کاندید جراحی ایمپلنت نیستند؟
برخی از افراد واجد شرایط جراحی ایمپلنت دندان نیستند. این شرایط عبارتند از ابتلا به:
- بیماری حاد
- بیماری متابولیک غیر قابل کنترل
- بیماری یا عفونت استخوان یا بافت نرم
اگر این مشکلات برطرف شود، فرد می‌تواند جراحی را انجام دهد.
در برخی موارد ، جراحان دندان از عمل بر روی افراد دارای موارد زیر خودداری میکنند:
- عادات شدید سیگار کشیدن
- عادات غیر عملکردی مانند دندان قروچه یا فشردن
- اختلالات رفتاری یا روانی
- اچ‌آی‌وی
- دیابت
- پوکی استخوان
- ایدز
اگر افراد دارای هر یک از موارد فوق تحت عمل جراحی کاشت دندان قرار گیرند، خطر شکست ایمپلنت بیشتر است. جراحان دندان همچنین ممکن است افرادی را که تحت درمان‌های زیر قرار می گیرند، به دلیل افزایش خطر عوارض ایمپلنت، عمل نکنند:
- درمان دارویی بیس فسفونات برای بیماری‌های از دست دادن استخوان
- شیمی درمانی
- پرتودرمانی سر یا گردن
خطرات احتمالی جراحی ایمپلنت دندان
افرادی که تحت این روش قرار می گیرند ممکن است در حین یا پس از آن دچار عوارض شوند. عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آسیب عصبی که منجر به تغییر حس در ناحیه جراحی میشود
- باز شدن برش بعد از جراحی
- حرکت ایمپلنت
- قرار گرفتن ایمپلنت در بالای خط لثه
- عفونت ایمپلنت
افرادی که حرکت ایمپلنت را تجربه میکنند ممکن است نیاز به انجام اقدامات اضافی برای بهبود سلامت استخوان و لثه یا برداشتن یا جایگزینی ایمپلنت داشته باشند.
برخی از علائم و نشانه‌های که نشان می‌دهد کاشت ایمپلنت ناموفق بوده است عبارتند از:
- ایمپلنت بیش از حد متحرک است
- چرک یا سایر ترشحات از محل خارج میشود
- درد هنگام ضربه زدن به ایمپلنت
- از دست دادن سریع و پیشرونده استخوان
هر فردی احتمالاً تجربه متفاوتی از جراحی ایمپلنت دندانی دارد. عواملی که ممکن است بر این امر تأثیر بگذارد عبارتند از:
- تعداد دندان هایی که نیاز به تعویض دارند
- محل ایمپلنت‌ها در داخل فک
- کیفیت و کمیت استخوان در محل ایمپلنت
- سلامت دهان و دندان و سیستمیک فرد
بسته به این عوامل، ممکن است اقدامات اضافی لازم باشد. این موارد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
تقویت سینوس
قرار دادن ایمپلنت در استخوان فک بالا معمولاً به دلیل محل قرارگیری سینوس‌ها دشوار است.
اصلاح ریج
برخی از افراد دارای ناهنجاری استخوان فک هستند که از رشد استخوان کافی برای ایمپلنت جلوگیری می‌کند. در چنین مواردی، ممکن است جراح نیاز به اصلاح برجستگی داشته باشد که شامل بلند کردن لثه برای نمایان شدن ناحیه استخوان تغییر شکل یافته است. جراح از یک استخوان یا جایگزین استخوان برای ترمیم و ساختن ناحیه استفاده می‌کند که باعث بهبود کیفیت استخوان فک در آماده سازی برای جراحی ایمپلنت دندان میشود.
شرایط مراقبت از اجزای ایمپلنت دندان
پس از اینکه فرد تحت عمل جراحی ایمپلنت دندان قرار گرفت، باید به مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم ادامه دهد. دندان‌های مصنوعی مانند دندان‌های معمولی به مراقبت و نگهداری نیاز دارند.
جراح یا دندانپزشک همچنین برای نظارت بر ایمپلنت‌ها و اطمینان از سالم بودن دندان‌ها و لثه ها، بازدیدهای بعدی را برنامه ریزی می‌کند. مهم است که هر 6 ماه یک بار برای تمیز کردن حرفه ای به دندانپزشک مراجعه کنید.
یادداشت پایانی
در این مقاله تلاش کردیم تمامی موارد و موضوعات مهم پیرامون اجزای ایمپلنت دندان را بیان کنیم. درباره اجزای ایمپلنت انواع و جنس‌های مختلف پایه دندان ایمپلنت یا همان پست ایمپلنت و روش و تکنیک‌های انجام ایمپلنت دندان موضوعاتی را یادآوری کردیم. اما توجه داشته باشید با وجود انتخاب بهترین پایه دندان ایمپلنت و یا بهترین پروتز دندان اگر در انتخاب دندانپزشک خوب ایمپلنت دندان تحقیق نکرده باشید ممکن است تمامی هزینه‌های پرداخت شده شما هدر رود. پیشنهاد می‌کنیم قبل از انجام این جراحی ابتدا به سراغ بهترین دندانپزشک ایمپلنت بروید و در گام بعدی مشاوره لازم را دریافت کنید. با پزشک خود درباره اینکه آیا کاندید مناسب برای انجام این جراحی هستید یا خیر صحبت کنید. همچی در مورد بیماری‌های زمینه‌ای، عادات نامناسب مثل سیگار کشیدن یا داروهایی که به صورت مداوم مصرف می‌کنید با پزشک صحبت کنید، چراکه این موارد می تواند بر موفقیت و یا شکست ایمپلنت دندان شما تاثیرگذار باشد.
سوالات متداول درباره اجزای ایمپلنت دندان
گران ترین قسمت ایمپلنت دندان چیست؟
پایه دندان ایمپلنت معمولاً گران‌ترین قسمت است و پس از آن پروتز قرار دارد. اباتمنت تا حد زیادی ارزان ترین قسمت از این سه قسمت است.
چه کسانی کاندیدای ایمپلنت نیستند؟
به کودکان و نوجوانان توصیه نمی‌شود پس از از دست دادن دندان دائمی ایمپلنت دندان انجام دهند، زیرا استخوان فک هنوز در حال رشد است و قرار دادن ایمپلنت در فک توسعه نیافته می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند. همچنین، کسانی که اط سلامت عمومی برخوردار نیستند تا تحت عمل جراحی قرار گیرند، کاندیدای مناسبی برای ایمپلنت نخواهند بود.
برای بیمارانی که نمی‌توانند تحت عمل جراحی ایمپلنت قرار گیرند، گزینه‌های دیگر برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته دارند.
آیا در طول دوره بهبودی دندان‌های از موقت استفاده می شود؟
در بیشتر موارد، دندان‌های موقت در طول دوره بهبودی پس از عمل ایمپلنت دندان استفاده می‌شوند. تاج موقت به شما این امکان را می‌دهد که بتوانید مثل گذشته صحبت و غذا بخورید.
بسته به پیچیدگی جراحی شما، دندان‌های موقت را می‌توان از هفته‌ها تا ماه‌ها تا آماده شدن ایمپلنت نهایی استفاده کرد. برخی از دندانپزشکان نیز توصیه میکنند که بیماران از ترمیم‌های موقت استفاده کنند تا به احساس کاشت ایمپلنت یا روکش قبل از نصب پروتز نهایی عادت کنند.
ماندگاری ایمپلنت‌های دندانی چقدر است؟
طول عمر معمول ایمپلنت دندان 25 سال است. با این حال، این بسته به میزان مراقبت از ایمپلنت، میزان سلامت دهان و دندان و اینکه هر چند وقت یکبار برای معاینات منظم به دندانپزشک مراجعه می‌کنید، متفاوت است. هنگامی که یک مجموعه خوب از ایمپلنت‌های دندانی به درستی قرار داده شوند، تمیز شوند و به درستی از آنها مراقبت شود، باید دوام بیشتری داشته باشند. در نهایت، مدت زمان ماندگاری ایمپلنت دندان به شدت به مراقبت از آن بستگی دارد.
هزینه ایمپلنت دندان چقدر است؟
هزینه ایمپلنت دندان ممکن است یکی از ملاحظات اصلی شما برای کاشت ایمپلنت‌های دندانی برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته یا آسیب دیده باشد. در حالی که درست است که درمان ایمپلنت دندان یک روش گران است، هزینه آن می‌تواند بسته به نوع پایه دندان ایمپلنت و ترمیم هایی که انتخاب می‌کنید بسیار متفاوت باشد.
https://darchdental.com.au/the-components-of-a-dental-implant-what-you-need-to-know/
